Osoby o motywacji wewnętrznej, które nazwiemy typem A, to entuzjaści, ludzie ambitni, lubiący zmiany i dążący do osiągnięcia sukcesu. Stawiają przed sobą wciąż nowe zadania i cele. Ustawicznie są atakowani przez krótkotrwałe stresy, które zagrażają ich zdrowiu, gdyż ludzie ci nie mają czasu na odpoczynek. Są pierwszymi kandydatami do zawałów serca.

Typ B to osoby skrajnie odmienne. Są rozluźnione, spokojne, nigdy się nie spieszą, nie lubią rywalizacji ani stałego wyścigu z czasem. Nie oznacza to jednak, że są zdrowsze. Selye stwierdził, że niektórzy ludzie doznają za mało stresów. W istocie potrzebują większej liczby bodźców i więcej aktywności. Ze względu na brak motywacji i pozytywnego działania, jakie wywiera stawianie sobie konstruktywnych celów, popadają często w alkoholizm lub narkomanię.

Nie oznacza to, że wszyscy ludzie typu B nie mają motywacji i spędzają czas na medytowaniu. Chodzi po prostu o ukazanie pewnego aspektu ich osobowości, który nie może być lekceważony.

Człowiek o osobowości pośredniej, mieszczącej się pomiędzy typem A i B, obdarzony jest bez wątpienia charakterem najszczęśliwszym. Jest on w stanie podołać stresom zarówno krótko, jak i długotrwałym, gdyż potrafi odprężyć się po każdym okresie napięcia.

Ludzie o osobowości typu A mogą zmienić swoje zachowanie, przyjmując inną postawę i odrzucając przyjęty od lat ryb postępowania wobec stresów długoterminowych. Istnieją specyficzne ćwiczenia, określane jako ćwiczenia zachowań typu B, które mogą być pomocne w wypracowaniu nowego podejścia do stresu. Są to techniki, takie jak: podczas posiłku odkładanie na bok noża i widelca po każdym kęsie, zmuszenie się do wygospodarowania czasu na rozrywkę i relaks, spędzenie wybranego dnia bez zegarka i zamiana groźnej miny na uśmiech, nawet jeśli ma to sporo kosztować. Chodzi o to, że jeśli już uświadomimy sobie, jakiego typu osobowością jesteśmy obdarzeni, będziemy w stanie modyfikować swoje zachowania.

Reakcja na stres u wszystkich ludzi jest podobna, skutki jego oddziaływania są jednak u każdego inne. Stres może mieć charakter pozytywny bądź negatywny, zależnie od tego, jak go postrzegamy. Możemy złagodzić siłę jego oddziaływania, jeśli zmienimy swoje nastawienie i sposób widzenia różnych zjawisk. Można to osiągnąć jedynie dzięki głębokiej motywacji wewnętrznej opartej na poczuciu, że sprawujemy kontrolę nad toczącymi się wydarzeniami, a los spoczywa w naszych rękach. Ludzi o takim wnętrzu określa się zwykle mianem „silnych indywidualności”. Potrafią oni piąć się w górę mimo wszelkich przeciwności, a wszystko, co zdobędą, zawdzięczają własnemu wysiłkowi.

Ich przeciwieństwem są ludzie o motywacji „zewnętrznej”, którzy czują, że „cokolwiek by robili, to i tak odbijają się jak od ściany”. Mówiąc najogólniej, stres pozytywny pojawia się w sytuacjach, nad którymi sprawujemy kontrolę, stres negatywny zaś występuje wtedy, kiedy nie kontrolujemy tego, co się dzieje. Opisana powyżej motywacja wewnętrzna lub zewnętrzna decyduje o tym, czy daną sytuację widzimy jako podległą naszej kontroli czy też nie. Osoby motywowane zewnętrznie łatwiej ulegają stresom, gdyż czują, że brak im sił do przejęcia kontroli nad biegiem wypadków.

Trudności życiowe odciskają się piętnem na twoim zdrowiu i wyglądzie. Poznanie własnej osobowości i opanowanie różnorodnych technik walki ze stresem pomaga spojrzeć na rzeczywistość pogodniejszym okiem.

Istnieją stresy wywołane przez czynniki emocjonalne. Związane są one najczęściej z przewidywaniem lub wyobrażaniem sobie trudności. Dotyczą możliwości zaistnienia pewnych sytuacji w przyszłości. Stresy takie wynikają z ogólnej postawy życiowej i typu motywacji. Jednak mimo tego, że źródło ich tkwi we wnętrzu samego człowieka, są równie szkodliwe, jak inne. Jeśli stres o podłożu psychologicznym powoduje wystąpienie określonych objawów natury fizycznej, powstałe zaburzenia nazywa się psychosomatycznymi. Zaburzenia te nie mają żadnych przyczyn biologicznych, pojawiają się jednak, kiedy człowiek zmuszony jest do dokonania wyboru, gdy żadna z możliwości nie jest do przyjęcia.